بوشهر؛ قلب اقتصادی کشور و محروم از سهم مدیریتی
استان بوشهر، با دارا بودن بزرگ‌ترین میدان گازی جهان یعنی پارس جنوبی، نقشی حیاتی در تأمین انرژی کشور دارد. این استان ۷۰ درصد گاز کشور و بیش از ۵۰ درصد صادرات پتروشیمی ایران را تأمین می‌کند. با این حال، سهم مردم بوشهر از مدیریت منابع عظیم اقتصادی استان نزدیک به صفر است. مردم بوشهر که تاریخشان با دلاوری‌های رییسعلی دلواری و مقاومت‌های تاریخی گره خورده است، همواره در کنار کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران ایستاده‌اند و خواهند ایستاد. نجابت مردم بوشهر آن‌ها را به میزبانانی صبور و بی‌چشم‌داشت برای صنایع بزرگ نفت و گاز تبدیل کرده است. اما این نجابت نباید دستاویزی برای محرومیت مردم از حقوقشان شود. دولت‌های مختلف نباید اجازه دهند مدیری از سکوت و نجابت مردم بوشهر سوءاستفاده کند.

سهم صفر استان بوشهر در صندلی مدیریتی دولت‌های مختلف
با وجود نقش کلیدی بوشهر در اقتصاد ملی، این استان از صحنه مدیریتی کشور کنار گذاشته شده است. در چهار دولت اخیر شامل دولت اول و دوم حسن روحانی، دولت سیزدهم ابراهیم رئیسی و دولت مسعود پزشکیان، می توان گفت هیچ وزیر یا مدیر ارشدی از استان بوشهر حضور نداشته است. در مقابل، استان‌های دیگر با سهم اقتصادی بسیار کمتر، بارها در صندلی‌های مدیریتی قرار گرفته‌اند.
برای مثال: از دولت روحانی تا پزشکیان (تهران: بیش از ۱۱ وزیر ، فارس: ۴ وزیر، اصفهان: ۶ وزیر، خراسان: ۵ وزیر) ، در حالی که بوشهر با تأمین ۷۰ درصد گاز کشور و بیش از نیمی از صادرات پتروشیمی، هیچ سهمی از صندلی‌های کلیدی مدیریتی نداشته است. این وضعیت نه تنها بی‌عدالتی را نشان می‌دهد، بلکه بی‌توجهی به نخبگان و جوانان مستعد بوشهری را نیز پررنگ می‌کند.

سهم بوشهر از صنعت؛ آلودگی و بیماریست؟
مردم بوشهر نه تنها از سهم مدیریتی محروم مانده‌اند، بلکه آلودگی‌های ناشی از صنایع نفت و گاز نیز مشکلات جدی برای سلامت آن‌ها ایجاد کرده است. آلودگی شدید هوا، آب و خاک منجر به بروز بیماری‌هایی مانند سرطان، سقط جنین‌های مکرر و بیماری‌های تنفسی، پوستی و ریوی شده است. بوشهر، با سهم عظیمی که در اقتصاد ملی دارد، باید از زیرساخت‌های بهداشتی و رفاهی برخوردار باشد، اما تنها چیزی که نصیب مردم این استان شده، آلودگی و بیماری است.

مدیران غیربومی و عدم مسئولیت‌پذیری
یکی دیگر از چالش‌های جدی بوشهر، حضور مدیران غیربومی در صنایع بزرگ استان است. این مدیران، به‌عنوان مهمانان این استان، دغدغه‌های مردم بوشهر را درک نمی‌کنند. منابع و سرمایه‌های عظیم استان برای پیشرفت دیگر استان‌ها استفاده می‌شود و مسئولیت‌های اجتماعی این صنایع، مانند قانون ۵۰ درصد اشتغال بومی، هرگز به طور کامل اجرایی نشده است. نتیجه این روند، بی‌اعتمادی و سرخوردگی جوانان و نخبگان بوشهری است که خود را در پشت درهای بسته فرصت‌های شغلی می‌بینند.

ورزش بوشهر؛ قهرمانان بدون حمایت
ورزش بوشهر، مانند سایر بخش‌های این استان، از بی‌عدالتی و نبود حمایت‌های کافی رنج می‌برد. بوشهر که قهرمانانی همچون مهدی طارمی، مهدی قایدی و حسین ماهینی را در فوتبال به عرصه ملی و بین‌المللی معرفی کرده است، در سایر رشته‌های ورزشی نیز استعدادهای درخشانی دارد. نمونه‌ای از این استعدادها، علیرضا بخت است که اخیرا در پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس موفق به کسب مدال برنز در رشته پاراتکواندو شد.
با این حال، ورزش بوشهر، در زمینه توسعه زیرساخت‌ها و حمایت مالی، همچنان بی‌نصیب از حمایت‌های لازم است. سوالی که در ذهن مردم همچنان مطرح است:
چرا هلدینگ خلیج فارس، که بخشی از آلودگی‌های زیست‌محیطی بوشهر را به دوش می‌کشد، به‌جای حمایت از تیم‌ها و ورزشکاران بوشهری، بودجه‌های کلانی را به تیم فوتبال استقلال تهران اختصاص داده است؟صنایع بزرگ نفت و گاز مستقر در بوشهر باید به مسئولیت اجتماعی خود عمل کرده و نقش مهم‌تری در توسعه ورزش استان ایفا کنند.
ورزش بوشهر نیازمند یک رویکرد راهبردی و سیستماتیک است تا استعدادهای نهفته این استان شکوفا شوند. سرمایه‌گذاری در ساخت استادیوم‌ها، تجهیز باشگاه‌های ورزشی، و حمایت از تیم‌های محلی می‌تواند راه را برای موفقیت‌های بیشتر ورزشکاران بوشهری هموار کند. اگر صنایع مستقر در بوشهر به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل کنند، این استان می‌تواند به یکی از قطب‌های مهم ورزشی کشور تبدیل شود و استعدادهای جوانش را در سطح ملی و بین‌المللی مطرح کند.

کم‌کاری مسئولان محلی؛ سکوت و بی‌عملی
به نظر می رسد مسئولان استان از جمله استانداران و فرمانداران در دولت های مختلف استان و ادوار گذشته و کنونی، نمایدنگان مردم در شوراهای شهر و روستا، نمایندگان مردم در مجلس نیز در پیگیری حقوق مردم استان، به‌ویژه در حوزه‌های مدیریتی و اشتغال، کوتاهی کرده‌اند. وعده‌های توسعه زیرساخت‌ها و اشتغال جوانان، همچنان بر روی کاغذ باقی مانده است. برخی از رسانه‌های محلی نیز به جای پیگیری و انعکاس مشکلات مردم، در بسیاری موارد سکوت یا کوتاهی کرده‌اند و این بی‌عملی، بی‌عدالتی‌ها را عمیق‌تر کرده است.

زمان برای عدالت تغییر کی فرا می رسد؟
بوشهر، با تمام ظرفیت‌های انسانی و اقتصادی خود، شایسته عدالت در توزیع فرصت‌های مدیریتی و بهره‌مندی از ثروت‌هایش است. مردم این استان که همیشه در کنار کشور و نظام ایستاده‌اند، نباید قربانی نجابت و سکوت خود شوند.
جوانان و نخبگان بوشهری حق دارند که در سطوح مدیریتی کشور نقشی مؤثر داشته باشند و این بی‌عدالتی در توزیع فرصت‌ها باید پایان یابد. مسئولان دولت‌های آینده باید به ظرفیت‌های بومی بوشهر توجه کنند و سیاست‌های عادلانه‌ای در پیش گیرند تا این استان به جایگاه شایسته خود در سطح ملی برسد.
آیا زمان آن نرسیده که بوشهر از میزبانی رنج‌آور به بهره‌مندی عادلانه برسد؟
مردم بوشهر، با تمام نجابت خود، نباید تنها میزبان آلودگی و بیماری باشند. این استان که نقشی کلیدی در اقتصاد ملی دارد، باید به جایگاه واقعی خود در سطح مدیریتی و ملی برسد.